Merde!

Vanuit een werkelijk schitterend, snikheet en betoverend Madrid breng ik u deze update met behulp van een verschrikkelijk Spaans toetsenbord. Accenten moeten dus zelf erbij worden gedacht.

Dag 22: Geneve --> Lyon (12:50)

Na even thuis te hebben vertoefd vanwege een jarig zusje en de Champions League finale, zit het meteen tegen. Vroeg aangekomen in Basel, nam ik een trein naar Geneve. Daar bleek dat de nachttrein naar Barcelona, zelfs voor mij als Interrailer, als ik dat woord even mag verzinnen, vijftig euro voor een zitplaats te kosten! dat ging natuurlijk te ver. Gelukkig gaat hier ieder uur een trein naar Lyon. Daar ga ik kijken wat m'n goedkoopste opties zijn.

Uiteindelijk heb ik zo'n drie uur rondgelopen in Geneve, wat genoeg was. Het meer, dat zowel kraakhelder als kolossaal was, sprong vanzelfsprekend het meest in het oog. De stad zelf was daarnaast van achttiende en negentiende eeuwse perfectie. Niets was vervallen en alle huizen en winkels zagen er peperduur uit. Bovendien was het een groene stad waar helaas niemand naar bleef kijken aangezien iedereen een te gehaaste bankier scheen te zijn. Een tweede positief puntje: het weer is perfect, ondanks de negatieve voorspellingen.

Dag 22: Avignon (19:05)

Housten, we have a problem. En niet zomaar een. Vol goede moed kwam ik aan in het Middeleeuwse (positief bedoeld) Avignon, wetend dat ik ergens wel een goedkope ho(s)telkamer kon vinden. Niets was minder waar. Alles is daar nu al vol, nergens is meer een kamer voor ook maar een nacht. Nu dacht ik dat er wel een trein richting Spanje zou gaan maar ook dat is fout gedacht. Nu zijn er twee opties: een snelle trein naar Marseille nemen en hopen dat daar een (nacht)trein richting Spanje is, of toch die nachttrein richtig Strasbourg nemen en daar een snelle TGV pakken en verder hopen?

Dag 22: Avignon (19:20)

Ik had niet eens een keuze, als ik hem goed had begrepen. Dus maar richting Marseille en bidden tot alle Goden die zouden moeten bestaan. Ik begin bang te worden dat het een overnachting op een station gaat worden. Fuck! Frankrijk is een zooitje niet Engels sprekende, arrogante ongeregelden met snelle treinen die lukraak her en der naar toe gaan.

Dag 23: Montpellier (9:15)

Ik haat Frankrijk en ik haat Fransen nog meer dan dat ik hun eigen land haat. Gisteravond werd duidelijk dat het een overnachting op het station zou worden. Ik was echter niet de enige. Er waren meer mensen de dupe dankzij het geannuleerd worden van meerdere trein vanwege de enige reden die natuurlijk mogelijk was: de Fransen staken weer eens. dat was natuurlijk niet alleen vannacht, maar ook vandaag. Met kunst en vlieg(trein)werk zijn ik en twee, bij uitzondering aardige, medewerkers tot een verbinding gekomen die me om negen uur vanavond in Barcelona brengt. Daar sluit dan weer meteen een trein naar Madrid op aan, waar ik dan eindelijk een hele dag heb en gewoon eindelijk wat kan gaan doen. Barcelona (en misschien Avignon) komen op de terugweg. In Montpellier heb ik nu vier uur om de tijd te doden. Kan ik de stad zien, zou je denken. Montpellier heeft een groot station. Er ontbreekt echt wat: lockers. Wat kan ik dus niet doen? Juist, de stad in. En dat met stralend weer. Fransen zijn ook imbicielen (merk op: van oorpsrong van Frans woord). Bijna geen enkel persoon spreekt ook maar een woord Engels. Dan moet ik me proberen te redeen met m'n middelbare school Frans. Vervolgens worden ze echt kwaad dat ik hun niet begrijp en vica versa! Het vooroordeel van arrogantie berust dus duidelijk op de waarheid! Nu op zoek naar enkele uurtjes slaap...

Dag 23: Perpignan --> Parijs (17:15)

Ik ben echt sprakeloos. Ben ik eindelijk dicht bij de grens, om een uur of drie, is de enige trein naar Spanje ook nog eens geannuleerd! Eigenlijk was dit de knockout slag. Frankrijk in een staking is onmogelijk. Er waren twee mogelijkheden: terug naar Montpellier of met de TGV naar Parijs. Vanuit Montpellier kan ik niets uitrichten dus maar naar Parijs, hopen op een nachttrein, waar naar toe dan ook, I don't care. Ik had deze twee dagen net zo goed thuis kunnen blijven. Ik ben een magneet voor pech. Dit wordt weer op een station slapen zeer waarschijnlijk; maar wie weet. Ik kan niet meer naar Spanje denk ik. Eerst dit verschrikkelijke land maar eens zien uit te komen, en dan maar naar Italie ofzo. Overigens, in deze TGV was alleen een staanplek beschikbaar (wat in de praktijk betekend dat ik kon zitten op een trapje). Dat kan er ook nog wel bij.

Dag 23: Parijs (22:15)

Alle wegen leiden naar Parijs. gelukkig houdt de staking morgen op. Minder is dat de enige goedkope mogelijkheid nachttrein naar Barcelona morgennacht dus pas gaat. Dat wordt een onverwacht dage Parijs. Het Louvre, de Notre Dame en Musee Rodin moet lukken in een dagje. Daarna als nog naar Spanje. Nu twijfel ik wat ik moet overslaan: Sevilla, Valencia of Avignon/Arles. Het zal aan de treinen liggen. Nu moet ik overnachten op Gare du Lyon; tussen de zwervers. Spooky!

Dag 24: Parijs (6:05)

Ik had gehoopt dat die Scandinavische kou deze laatste week achterwege zou blijven; maar het is hier ont-zet-tend koud. Ik heb weer niet geslapen. Gelukkig vanavond min of meer garantie op een bed. De lange, koud nacht deelde ik met meerdere gestrande, niet-Franse reizigers; waaronder twee Roemenen, een Engelse dame en een groepje Aziatische Amerikanen (of andersom). Iedereen had eigenlijk zijn buik goed vol van Fransen en Frankrijk en ook bij hun zijn die vooroordelen dus helaas bevestigd. Het station zou eigenlijk om half twee sluiten, maar vriendelijke schoonmakers lieten de niet-zwervers zitten. Diezelfde schoonmakers lieten me gebruik maken van het personeelstoilet. Zij waren de eerste aardige Fransen, die eigenlijk niet uit Frankrijk kwamen.

Dag 24: Tours --> Blois (11:00)

Je zult je wel afvragen waarom ik in hemelsnaam in de trein van Tours naar Blois (spreek uit: Blwah) zit. Het heeft twee redenen. De eerste is dat het in Parijs regende, koud was en ik bovendien alles daar al een keer gezien heb. In de namiddag ga ik misschien nog naar het Louvre. Enfin. De tweede reden is dat ik na zestig uur zonder slaap niet meer op m'n benen kon staan en het dus extreem koud was. Dus pakte ik de eerste trein voor wat uurtjes lichte slaap. Het hielp wel!

Tours is een schitterend stadje met een prachtige river: de Loire. Het had wel wat weg van Parijs in het klein. Vooral Tours' eigen 'Seine' was mooi om te zien. Na een ruim uurtje had ik het echter wel gezien. Nu dus op weg naar Blois, wat een beroemd Chateau zou moeten hebben. Overigens ben ik net een reptiel. Ik zat net nog te rillen van de kou in drie lagen kleding en na even in de zon te hebben gelopen kon ik meteen twee lagen afpellen.

Dag 24: Parijs (20:40)

Ik moet echt leren niet zo eigenwijs te zijn. 'Ik ga maar acht dagen weg, dus heb ik de oplader van m'n batterij niet nodig.' Waar ik geen rekening mee hield, is zestig uur zonder slaap en vervolgens het aan laten staan van m'n camera. Geen foto's dus. Tenzij ergens een plaatselijke Media Markt een goedkope oplader/batterij heeft.

Blois is uiteindelijk heel leuk geworden vanwege onder andere het gezelschap van een nu 18-jarig meisje dat geen woord Engels sprak, toch niet arrogant bleek te zijn en zeer aangenaam om mee om te gaan was. Ze moest vijf uur lang wachten op haar vriend. Toevallig tilde ik de in verhouding veels te grote koffer van een trap en vroeg ze daarna de weg aan me. We raakten aan de Franse praat en besloten samen het dorpje te verkennen. We hebben vooral veel gelachen om het niet of verkeerd verstaan van elkaar. Toch vond ze mijn Frans best goed en bleek ik het ook beter te spreken dan ik zelf dacht. Ze zei ook dat ze de meeste Fransen zelf ook arrogant vond en stom dat ze geen Engels leren op school. Ik moet mijn mening over Fransen een beetje bijstellen maar nog steeds maken ze het vooroordeel meer dan waar. Parijs dan. Ik heb alleen een rondje gemaakt door het centrum en ik ben even de Notre Dame binnen geweest vanwege tijdgebrek dankzij Blois. Ook heb ik op een gigantisch scherm (wat in Nederland blijkbaar verboden is, volgens nu.nl) toevallig met duizenden Fransen naar een derde ronde van Roland Garros gekeken die ging tussen niemand minder dan Thiemo de Bakker en Tsonga. Zo eindelijk op weg naar Barcelona, in een bed!