Spanje, een betoverend land met te veel Nederlanders

Wederom vanuit Madrid, voordat ik de trein pak richting Parijs, om langzaamaan richting Den Haag te reizen, breng ik u deze update. Accenten zijn wederom niet aanwezig. Mijn verontschuldigingen.

Dag 25: Port Bou --> Barcelona (10:20)

Na tien uur heerlijke slaap werd ik wakker toen de trein al stilstond. Nog steeds ben ik niet helemaal fit. Nu het grappige gedeelte: op het stationnetje werd ik aangehouden door de politie voor een ondervraging omdat ik wel eens een Baskische ETA terrorist kon zijn. Ze dachten heel even dat mijn paspoort vals was. Maar na wat gebeld te hebben lieten ze me gelukkig toch gaan.

Dag 25: Barcelona (20:05)

Eerst het ontzettend slechte nieuws: de batterij was niet op, maar de camera stuk. Vol goede moed ging ik na aankomst richting La Rambla (de bekendste straat van Barcelona en waarschijnlijk ook Spanje). Daar vond ik bij de derde fotowinkel een oplader tegen een redelijke prijs. Blij ging ik naar een Mac voor een goedkoop drankje en een stopcontact. De batterij laadde inderdaad op. Na een half uur was het wel genoeg geweest, deed ik de batterij in de camera et voila, hij ging... niet aan. Dus weer terug naar de winkel, oplader teruggebracht en gevraagd om hulp. Hij is kaduuk. Een nieuwe was volgens hem nog goedkoper dan repareren. Kah Uu Thee. Geen foto's deze week dus.

Barcelona kan met stip worden genoteerd in de top drie van mijn Eurotrip. De stad is werkelijk oogverblindend (niet alleen door de felle zon). Zoemend van leven, gezellig druk, artistiek, schoon en voor een groot deel voetgangers vriendelijk. Overal vindt je (leuke) straatmuzikanten waar zelfs toeschouwers spontaan bij gingen dansen, en heel veel andere straatartiesten. Alle gebouwen zijn prachtig; de een nog meer dan de ander. In het Picassomuseum heb ik 4000 (die man moet echt verveeld of overenthousiast zijn gweest) van zijn werken kunnen bewonderen en verder heb ik de twee architectonische meesterwerken van Barcelonas op een na beroemdste kunstenaar mogen aanschouwen: La Segrada Familia en La Pedrera van Gaudi. De eerste is denk ik de mooiste kerk ter wereld, hoewel ik dat al vaker heb gezegd, en de tweede is een museum/tempel/woonplaats van de meester zelve. De kerk is nog steeds niet af (wel bijna), maar nu al de mooiste. Ik kan nog lang doorgaan over Barcelona maar laat ik afsluiten met te schrijven dat ik die miljoenen Nederlanders, wat tevens het enige nadeel is, begrijp. Barcelona is onbeschrijfelijk mooi, het weer perfect en de mensen ontzettend vriendelijk. Jammer van die Nederlanders dus.

Dag 26: Madrid (21:40)

Ik heb altijde geroepen dat ik Spanje verschrikkelijk vind. Dat kwam (merk de verleden tijd op) door het beeld dat bij me opkwam als ik dacht aan Spanje: miljoenen vette verbrande Nederlandse lijven krioelend door en over elkaar op de Costa Brava als maden in een verrot vogellijkje. Er is echt totaal niets mis met de steden in dit land. In tegendeel. Net als Barcelona stoomt Madrid op en beland het zonder meer in mijn top drie. Madrid is oogverblindend; niet alleen door de niets ontzienende zon. Madrid heeft alles: niet alleen miljoenen restaurants en 'schattige' steegjes plaveid met steentjes, maar ook prachtige, tientallen meters brede, groene lanen, internationaal beroemde musea en een modern openbaar vervoer netwerk waar iedere stad jaloers op moet zijn. Madrid is misselijk makend reusachtig maar alles bevindt zich op maximaal 200 meter van een metrostation. Een ritje kost welgeteld een euro. Een groot nadeel: de rest is behoorlijk prijzig. Een bezoek aan alle vertrekken, grassprieten en kleedkamers van Santiago Bernabeu kost 22 euro. Dat heb ik na lang wikken wegen besloten niet te doen. Ik wilde wel een stierengevecht bijwonen (ik weet het, niet echt diervriendelijk), maar dat eindigde weer net te laat waardoor ik de trein zou missen. Er was echter genoeg te doen: een bezoek aan het koninklijke (Real) paleis, wat zeker kon tippen aan die van de Hapsburgers, ronddwalen door Museo del Prado, waar je gegarandeerd de weg kwijt raakt en een siesta onder een boom in het gigantische El Retiro. Ik weet niet hoe ze het klaarspelen, maar Madrid is groen, schoon, modern en toch klassiek en van historische waarde. Een aanrader dus.

Dag 27: Lissabon (21:00)

Lissabon is in meerdere opzichten het kleine broertje van Madrid. Eigenlijk alleen het weer is 'beter'. Het was namelijk nog warmer. In Madrid was het draaglijk, hier niet. Lissabon is echter kleiner, net wat minder mooi en net wat minder efficient dan Madrid. Portugal en maandag zijn bovendien als refo's en zondag: ze gaan totaal niet samen. Werkelijk alles is dicht op maandag (denk aan musea, kerken, kastelen en ook redelijk veel winkels). Dicht bij Lissabon echter ligt een dorpje genaamd Sintra, dat door Lord Gorden Byron zelve als het paradijs werd beschouwd. Sintra heeft iets unieks: een World Heritage Site, genaamd Quinta da Galeira. Het is alsof moeder natuur een kind heeft gebaard van een mens. Grotten, onderaardse rivieren en watervallen, maar ook in de rotsen gehouwen tempels en fonteinen maken het gebied rondom het zomerhuisje van de Portugese koningen inderdaad tot een paradijs. Eenmaal terug in de stad heb ik een siesta gehouden in de prachtige buitenwijk Belem, waarna ik nog even door de stad heb gelopen. Op een gegeven moment was de accu oververhit en pufte ik uit op het station. Sevilla is my final destination.