Bella Italia

Dag 13: München --> Verona (9:30)


Hongarije en ik schijnen geen gelukkig huwelijk te zijn. Wederom ging er iets goed mis. Dankzij die enorme storm zwiepte een tak de locomotief los van de elektriciteitskabels. Mechanici moesten het komen oplossen. Uiteindelijk zorgde het voor tweeënhalf uur vertraging. In de trein zat ik in een coupé opgesloten met een Amerikaanse een twee Hongaarse studenten en op een gegeven moment waren we in een felle discussie verwikkeld over het communisme. De Yank en ik vonden het op zich een goed idee (het communisme dus); de Hongaren uiteraard niet. Al met al heb ik best een leuke tijd gehad in de vertraagde trein. Nu zit het weer eens mee. Ik heb een perfecte verbinding tussen Milaan, waar ik vier uur heb voor San Siro en de grootste kathedraal  ter wereld. Dit zijn die enige dingen die ik daar echt moét doen. Vervolgens heb ik de nachttrein naar Napels, waar ik sowieso Mt. Vesuvius en Pompeii ga zien!


Dag 13: München --> Verona (13:50)


Nu weet ik weer waar m'n hart eigenlijk ligt. Scandinavië was een tijdelijke liefde; een tussendoortje. Italië is en heeft echt alles. Door deze rit overdag, die me brengt langs bossen, kilometers hoge bergen met eeuwige sneeuw en pittoreske dorpjes, heeft mijn ogen weer geopend. Italië heeft het allemaal: bijna het hele jaar door prachtig weer, een eigen keuken waar ieder volk jaloers op kan zijn, een millennia oude beschaving en cultuur die zowel diepte- als ontzettend veel hoogtepunten heeft gekend, een prachtige taal en een ontzettend mooie kunst-, muziek- en architectonische geschiedenis. In de zon is Italië echt het beloofde land en ik hoop dan ook dag ik nog vaak terug mag keren.


Dag 14: Napels --> Pompeii (9:30)


Milaan was precies zoals ik had verwacht: een gigantische kathedraal, overal te dure winkels en restaurants en het voetbalmekka: Guiseppe Meazza in San Siro. Zo mooi is het stadion niet eens, maar echt gigantisch droog. Het was bijna een religieuze ervaring. Er was ook iets in het stadion (kampioensfeest?) maar helaas had ik geen kaartje.


De reis van Milaan naar Napels was echt verschrikkelijk. Vier snurkende medepasagiers en veels te weinig ruimte. Een ding is de laatste twee dagen zeer positief: perfect Italiaans weer. Een zonnetje en twintig tot 25 graden Celsius. Eindelijk t-shirt weer dus. Vandaag heb ik maar uit pure vermoeidheid een hostel geboekt.
Napels is echt dé typerende Italiaanse stad. Ter illustratie het verkeer. Stoplichten? Zijn er nauwelijks. Als ze er wel waren, werd er door rood gereden. Voorrang? Die neem je. Voetpaden? Nauwelijks aanwezig. En uiteraard de hele tijd toeteren en kankeren. Het is zowel heerlijk als vreselijk.


Dag 15: Napels --> Florence (7:55)


Napels is echt ongelooflijk vol. Er zijn zoveel Italianen in een relatief kleine stad, dat alles constant vastloopt. In de stad zelf lijkt het wel alsof er geen enkele toerist in ronddwaalt. In Pompeii is dat anders. Pompeii is een groot dorp dat na 300 jaar nog steeds niet helemaal is uitgegraven. Als je van de ene naar de andere kant loopt duurt dat een half uur. Toch was het vol met mensen. Het is namelijk de week/maand van de schooluitjes. Pompeii was zo groot dat ik door de bomen de ruïnes niet zag. Gelukkig waren er veel 'guided tours' aan de gang. Opvallend stiekem liep ik met eentje mee en heb ik dus veel te weten te kunnen komen zonder veel moeite te doen. Toen was de batterij van m'n leeg.


Terug in het hostel stopte ik de batterij in de oplader en maakte ik een ruim rondje door de stad. 's Avonds echter kwam er een komische Chinese jongen binnen, die overigens uiteraard in Nederland heeft gestudeerd, die de stad wilde zien. Dus gingen we wat eten in Di Michele: een 'restaurant' waar het eten van een pizza van drie euro en vijftig cent een religieuze ervaring was. Je kon kiezen uit een Margaritha of een Marinara en water, bier of cola. Het restaurantje zat echt stampvol. We moesten een nummertje trekken en wachten op onze beurt. Het was echt de lekkerste pizza die ik ook heb gegeten. Vervolgens liet ik de Chinees de stad zien en maakte hij wat foto's voor me. Napels was een geweldige ervaring: Pompeii, gestoorde Italianen, religieuze pizza's en heerlijk weer. Het zit goed mee. Nu op weg naar Florence.


Dag 15: Florence (18:30)


Na ruim acht uur lopen dor Firenze zit ik er doorheen. Vanuit Florence gingen maar twee nachttreinen. Een naar Dijon en een naar München. Die naar Dijon zou handig zijn om richting Frankrijk/Spanje te gaan. Helaas was er iets decadents aan die trein. De HELE trein bestond uit twee- of driepersoonskamers en kostte dus 65 euro. Die naar München was 25 euro. Toch moet ik slapen; dus lijkt de keuze me duidelijk. Vanuit München dan maar bekijken wat het handigste is.


Vanaf het begin had ik hoge verwachtingen van Florence en die heeft de stad zeker waargemaakt. Helaas dachten duizenden toeristen dat met mij. Zo moest ik bijvoorbeeld meer dan een uur wachten om de Galleria Degli Uffizi, het museum met de grootste collectie Italiaanse kunst uit de Renaissance (denk aan Michelangelo, Raphael, Botticelli) en kunst van andere beroemdheden (zoals ene Rembrandt), binnen te komen. Helaas mocht ik geen foto's maken. Overigens moet ik vermelden dat het weer eens regende. Dus kocht ik een nieuwe paraplu op z'n Turks: met afdingen. Het meest indrukwekkende in heel Firenze is niet geheel onverwachts mijn beroemde naamgenoot. Het is waar; het is het mooiste beeld ooit gemaakt. Je moet het echt zien om te geloven. Ook daar een half uur wachttijd uiteraard. De rest van de stad was ook erg mooi, maar iets minder spectaculair. Gelukkig brak in de namiddag de zon door.


Dag 16: Keulen --> Utrecht (13:45)


Ik heb in deze ruime twee weken veel meegemaakt qua tegenslagen. Maar wat nu gebeurd is heb ik nooit kunnen verwachten. Later volgt de uitleg waarom ik richting Utrecht ga. Er is bij de grensplaats bij Oberhausen een zelfmoord geval. Niet met behulp van mijn trein maar met die daarvoor. Erg treurig natuurlijk. In zestien dagen treinen maak je een hoop mee. Dankzij een omleiding zal de vertraging 'maar' 90 minuten betrachten. Ik ga voor drie à vier dagen naar huis omdat de verbindingen richting Spanje via München erg matig zijn. Wel was er een goede richting Amsterdam. Dus besloot ik de verjaardag van zusterlief thuis te vieren en ook nog een de Champions League finale mee te pikken. Die vier dagen minder zou ik toch al nemen; het kan net zo goed tussendoor. Zondag dan weer richting Spanje.